W Uroczystość Chrystusa Króla, czyli patronalne święto Akcji Katolickiej wysokie odznaczenie państwowe otrzymał pośmiertnie jej zasłużony dyrektor, śp. bp Karol Pękala.
Postaci byłego biskupa pomocniczego diecezji tarnowskiej została poświęcona sesja zorganizowana przez Akcję Katolicką.
– Bp Karol Pękala był kapłanem miłującym Kościół i Polskę. Patrzył na nich sercem – mówił podczas swojego wykładu ks. dr Ryszard Banach.
– Ja pamiętam Księdza Biskupa od dzieciństwa. Zawsze był uśmiechnięty, serdeczny, zarówno w podejściu do człowieka, jak i na ambonie, czy podczas różnych spotkań zawsze była ta serdeczność.
Profesor dr hab. Józefa Antonina Węsierska – Gądek przypomniała o pomocy jaką biskup Karol Pękala niósł poszkodowanym w trakcie II wojny światowej, a także o tym jak rozpoczynał działalność w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży oraz Akcji Katolickiej.
– On wiedział, jak nieść ludziom pomoc – dodała.
– Wiedział, żeby osiągnąć swoje cele musi zacząć tak zwaną pracę od podstaw. Czyli w sposób ukierunkowany prowadzić duszpasterstwo mężczyzn, duszpasterstwo kobiet i duszpasterstwo rodzin. Uczył, żeby nie oczekiwać pomocy z daleka, ale zwracać się do najbliższych, do sąsiada i im też oferować pomoc. To były te jego działania od podstaw.
Pośmiertne odznaczenie dla bpa Karola Pękali z rąk wicewojewody małopolskiego Ryszarda Pagacza odebrała jego bratanica Anna Pękala – Capik.
– Wujek nie potrafił nikomu odmówić pomocy – mówiła po odebraniu orderu.
– Był miły, skromny, zawsze z uśmiechem na twarzy. Kiedy wychodził na ulice, podchodzili do niego różni biedni, zawsze miał pieniądze, żeby im dać. Był dwa razy w Ameryce po pomoc, przejechał Stany Zjednoczone wzdłuż i wszerz. Prosił o odżywki dla dzieci, lekarstwa, odzież dla najbardziej potrzebujących, później zorganizował rozdział tych darów w Polsce.
Bp Karol Pękala urodził się w 1902 roku. Był między innymi duszpasterzem Polonii francuskiej, diecezjalnym dyrektorem Akcji Katolickiej i dyrektorem Caritasu. W 1946 roku został mianowany biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej. Zmarł nagle w 1968 roku w Bułgarii, gdzie pojechał na leczenie. Hasłem jego posługi było “Chrystusowi w ludziach ubogich”.