List biskupów na Dzien Zycia Konsekrowanego

Liturgia swieta Ofiarowania Panskiego przypomina nam scene, w której Maryja i Józef przyniesli do Jerozolimy Dzieciatko Jezus, aby – zgodnie z prawem zydowskim – poswiecic je Bogu. Kiedy Jezus umieral na krzyzu okazalo sie w pelni, ze nie byl to jedynie rytual. Ofiarowujac swe zycie, objawil swiatu Boze milosierdzie.

Bez odniesien do Boga, który jest Miloscia Milosierna i który tej Milosci uczy kazdego wierzacego, prawdy Ewangelii nie beda przekazywane i nie napelnia swiata radoscia z tego, ze: „[…] nasze oczy ujrzaly Twoje zbawienie, któres przygotowal wobec wszystkich narodów” (Lk 2, 30-31).

Ofiarowanie Jezusa w swiatyni, które dzisiaj wspominamy, jest pierwsza manifestacja Milosci Milosiernej i zapowiedzia Jego ofiary, która zlozy za zbawienie swiata pod koniec swojego zycia.

W tym roku w swieto Ofiarowania Panskiego konczy sie ogloszony przez papieza Franciszka Rok Zycia Konsekrowanego. Byl to czas wielu wydarzen organizowanych przez Kosciól w Polsce i na swiecie. Refleksja i modlitwa dotyczyla calego zycia konsekrowanego w jego rozmaitych formach: zakonów i zgromadzen zakonnych, instytutów swieckich, stowarzyszen zycia apostolskiego, dziewic, wdów konsekrowanych i pustelników. Pragniemy wyrazic wdziecznosc wszystkim, którzy zaangazowali sie w inicjatywy i wydarzenia Roku Zycia Konsekrowanego, sluzac swoim doswiadczeniem i wiedza. Dzieki temu moglismy spojrzec z wdziecznoscia na dar, jakim jest zycie konsekrowane w Kosciele i w spoleczenstwie oraz glebiej poznac jego blaski i cienie, aby z odnowiona ewangeliczna pasja bez leku spojrzec w przyszlosc.

Koniec Roku Zycia Konsekrowanego przypada w czasie Nadzwyczajnego Jubileuszu Milosierdzia. Ten znaczacy splot wydarzen przypomina nam, ze w gloszeniu oredzia o Bozym Milosierdziu wielka role odegraly i odgrywaja osoby konsekrowane. Ich zycie jest takze ofiarowaniem siebie, ale nie dla samej ofiary, lecz po to, by poprzez czystosc, ubóstwo i posluszenstwo doswiadczac milosierdzia i dzielic sie nim z innymi. Nie ma bowiem milosierdzia bez poswiecenia i ofiary, wyrzeczenia sie wlasnych planów, ambicji i dóbr.

1.      Szkola komunii w Kosciele – szkola milosierdzia

W Liscie na Rok Zycia Konsekrowanego papiez Franciszek wskazal m.in., ze zycie konsekrowane ma byc swiadectwem komunii, poczynajac od samych wspólnot zakonnych, poprzez wspólprace z innymi srodowiskami koscielnymi, konczac na twórczych relacjach z niekatolikami (zob. II, 3). Jednoczesnie papiez podkresla, ze niemozliwe jest budowanie wspólnoty bez milosierdzia: „Droga milosierdzia, która sie przed nami otwiera, jest niemal nieskonczona, poniewaz trzeba dazyc do wzajemnej akceptacji i troski, praktykowac wspólnote dóbr materialnych i duchowych, braterskie upominanie, szacunek dla osób najslabszych […]” (List na Rok Zycia Konsekrowanego, II, 3).

W zyciu wielu zalozycieli zakonów istotna role odgrywalo z jednej strony osobiste doznanie Bozego milosierdzia i darmowego przebaczenia, a z drugiej doswiadczenie materialnej i duchowej biedy napotkanych ludzi. Zadawali oni sobie wówczas pytania, które znajdujemy w Cwiczeniach duchowych sw. Ignacego Loyoli: „Co uczynilem dla Chrystusa, co czynie dla Chrystusa i co powinienem uczynic dla Chrystusa?”. Przy czym zdawali sobie sprawe, ze sluzba Chrystusowi milosiernemu wiedzie przez milosierna sluzbe ludziom. Wspólnoty zycia konsekrowanego, zjednoczone w modlitwie i wspólnej misji, byly odpowiedzia na tego rodzaju pytania.

W adhortacji Vita consecrata sw. Jan Pawel II napisal: „Pragnalem zwrócic szczególna uwage na ten staly element historii Kosciola: na rzesze zalozycieli i zalozycielek, swietych mezczyzn i kobiet, którzy wybrali Chrystusa, idac droga radykalizmu ewangelicznego i braterskiej sluzby – przede wszystkim ubogim i opuszczonym” (VC nr 5). Ta sluzba przybierala rózne formy – od modlitwy za grzeszników i przepowiadania laski nawrócenia, po prowadzenie instytucji charytatywnych, szpitalnych i wychowawczych. XXI wiek jeszcze bardziej niz minione wieki potrzebuje tego rodzaju swiadectwa, potrzebuje tego, co sw. Jan Pawel II nazwal „wyobraznia milosierdzia”, by odpowiedzialnie reagowac na wspólczesne problemy. Wyobraznia ta dotyczy ubogich, odrzuconych, migrantów, cierpiacych z powodu róznych form niesprawiedliwosci, ale takze ludzi pograzonych w grzechu, zamknietych na Boza laske przebaczenia i nawrócenia. Nadzieja, jaka glosi Kosciól, nie ogranicza sie bowiem do zycia doczesnego, ale pozostaje otwarta na wiecznosc, do której zaprasza nas Bóg.

Osoby konsekrowane sa obecne w newralgicznych punktach swiata, próbujac odpowiadac slowem i czynami milosierdzia na przemoc i niesprawiedliwosc oraz na duchowa pustke, w która wchodzi grzech. Sa poslane do sluzby, ale potrzebuja naszego wsparcia. Wspomagajmy ich posluge nasza modlitwa, wspólpraca, dobrym slowem i zapewnieniem o bliskosci.

W zyciu Kosciola odnajdujemy przyklady wielu osób, które ofiarowaly sie Bogu, pelniac dziela milosierdzia. Wystarczy wymienic wsród nich sw. Faustyna Kowalska i sw. Maksymiliana Kolbe.

2.      Siostra Faustyna Kowalska – apostolka milosierdzia

Bóg zechcial przypomniec swiatu prawde o swym milosierdziu poprzez prosta, pokorna i otwarta na Jego natchnienia zakonnice, siostre Faustyne Kowalska. Ta zakonnica nalezy dzis do najbardziej znanych i podziwianych Polaków na swiecie. Sam Jezus na rózne sposoby przekazywal sw. Faustynie oredzie o milosierdziu: „Powiedz, ze milosierdzie jest najwiekszym przymiotem Boga” – czytamy w Dzienniczku (nr 301). To oredzie dociera do najdalszych zakatków swiata m.in. poprzez obrazek Jezusa milosiernego i slowa: „Jezu, ufam Tobie”, poprzez Koronke do Milosierdzia Bozego, Niedziele Milosierdzia czy tez Godzine Milosierdzia, czyli przez owoce mistycznych wizji, jakie otrzymala siostra Faustyna. Zadna inna polska ksiazka nie zostala przetlumaczona na tyle jezyków i wydana w tylu milionach egzemplarzy, co Dzienniczek siostry Faustyny.

Okazja do przypomnienia sw. Faustyny Kowalskiej jako apostolki milosierdzia beda Swiatowe Dni Mlodziezy w Krakowie. Wszak relikwie swietej spoczywaja pod obrazem „Jezu, ufam Tobie”, w kaplicy klasztornej w Lagiewnikach, przy sanktuarium Bozego Milosierdzia. Modlimy sie i mamy nadzieje, ze wlasnie podczas Swiatowych Dni Mlodziezy Bóg wzbudzi w wielu mlodych powolanie do zycia konsekrowanego w sluzbie Bozemu Milosierdziu.

3.      Ojciec Kolbe – meczennik milosierdzia

Wymownym swiadectwem milosierdzia jest takze meczenska smierc sw. Maksymiliana Kolbego, której 75. rocznica przypada w tym roku. Pójscie na glodowa smierc w miejsce wspólwieznia Franciszka Gajowniczka bylo owocem calego konsekrowanego zycia, oddanego sluzbie Bogu i ludziom. „We wszystkim calkowicie zaufaj Milosierdziu Bozemu, co przez Niepokalana cie prowadzi. Reszte zostaw cudom milosierdzia Opatrznosci Bozej i Niepokalanej. Daj sie w pokoju i ufnosci prowadzic Milosierdziu Bozemu przez Niepokalana” (Pisma Maksymiliana Kolbego 849) – nauczal Maksymilian Kolbe. Jego wspólwiezniowie z Auschwitz zaswiadczyli, ze nawet w strasznych warunkach niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego, ojciec Kolbe promieniowal spokojem, który nie byl niczym innym, jak zlozeniem nadziei w Bogu „wbrew nadziei”.

Jerzy Bielecki, wiezien Auschwitz, podkreslal, ze bledem byloby mówienie, ze ojciec Maksymilian umarl dla jednego wspólwieznia i jego rodziny. Swiadectwo milosierdzia, jakie dal zakonnik, bylo bowiem umocnieniem dla wielu wiezniów. Oto w obozowym piekle okazalo sie – stwierdzil Jerzy Bielecki – „ze prawdziwy swiat istnieje, jak istnial, ze nasi oprawcy i mordercy nie potrafia go zniszczyc, ze ten swiat wcale nie zaczyna sie za drutami naszego obozu, ze jest i tutaj. Niejeden zaczal szukac w sobie samym tego prawdziwego swiata, odnajdywal go i dzielil sie nim z obozowym kolega, by siebie i jego wzmocnic w szamotaniu sie ze zlem” (Sw. Maksymilian Maria Kolbe, o. L. Dyczewski, ATK, 1984, s. 264). Ojciec Kolbe dal swiadectwo, ze nawet w swiecie – zdawaloby sie – bez milosierdzia, ostatecznie zwyciezaja milosc i milosierdzie. Takie wlasnie swiadectwo jest istota zycia konsekrowanego.

4.      Ofiarowanie warunkiem milosierdzia

Swieta Faustyna i swiety Maksymilian stali sie narzedziami Bozego Milosierdzia, gdyz calkowicie ofiarowali swoje zycie Bogu  i pozwolili, by mógl On ich uzywac wedle swojej Woli do czynienia dobra w swiecie. Przypominamy ich sylwetki, by umocnic wspólczesne osoby konsekrowane w ich wolnym i osobistym wyborze – ofiarowania zycia Bogu dla zbawienia swiata.

Wzorem takiego ofiarowania jest Maryja, Matka Milosierdzia. Polecamy Bogu za jej wstawiennictwem nowe powolania, a takze za wszystkich, którzy juz ida droga zycia konsekrowanego, aby dzien po dniu stawali sie swiadkami Bozej prawdy i Bozego milosierdzia.

Podpisali: Pasterze Kosciola katolickiego w Polsce
obecni na 370. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie w dniu 6 pazdziernika 2015 r.