Po dlugiej chorobie odszedl do wiecznosci Arcybiskup Tadeusz Goclowski. Byly metropolita gdanski zmarl w wieku 84 lat w gdanskim szpitalu. Ostatnie tygodnie zycia spedzil w krytycznym stanie.
Urodzil sie 16 wrzesnia 1931 w Piskach. W latach 1946–1951 uczyl sie w Nizszym Seminarium Duchownym Ksiezy Misjonarzy sw. Wincentego à Paulo w Krakowie. Egzamin dojrzalosci zlozyl eksternistycznie w III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. W pazdzierniku 1949 zostal przyjety do Zgromadzenia Ksiezy Misjonarzy. Sluby wieczyste zlozyl 15 grudnia 1951. W latach 1951–1956 odbyl studia filozoficzno-teologiczne w Instytucie Teologicznym Ksiezy Misjonarzy w Krakowie. Swiecen prezbiteratu udzielil mu 24 czerwca 1956 w kosciele Nawrócenia sw. Pawla Apostola w Krakowie biskup pomocniczy krakowski Stanislaw Rospond. Studia kontynuowal w latach 1956–1959 na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukonczyl ze stopniem licencjata. W latach 1969–1970 studiowal na Wydziale Prawa Kanonicznego Papieskiego Uniwersytetu Swietego Tomasza z Akwinu w Rzymie, gdzie w 1970 na podstawie dysertacji Potrydenckie seminaria diecezjalne powierzone kierownictwu Zgromadzenia Misji – w szczególnosci w Polsce uzyskal doktorat.
Nalezal do Komisji Liturgicznej i Komisji Przygotowawczej II synodu diecezji gdanskiej, który odbyl sie w 1972. W latach 1982–1983 zajmowal stanowisko obroncy wezla malzenskiego w gdanskim sadzie biskupim. W 1970 zostal konsultorem Trybunalu Prymasowskiego w Warszawie, a w 1976 czlonkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Polonii Zagranicznej. Od 1981 do 1983 byl redaktorem pólrocznika koscielno-historycznego „Nasza Przeszlosc”.
22 marca 1983 zostal mianowany biskupem pomocniczym diecezji gdanskiej ze stolica tytularna Beneventum. Swiecenia biskupie otrzymal 17 kwietnia 1983 w bazylice Wniebowziecia Najswietszej Maryi Panny w Gdansku. Udzielil mu ich kardynal Józef Glemp, prymas Polski, któremu towarzyszyli Lech Kaczmarek, biskup diecezjalny gdanski, i Albin Malysiak, biskup pomocniczy krakowski[. Jako dewize biskupia przyjal slowa „Credite Evangelio” (Zawierzcie Ewangelii). W latach 1983–1984 sprawowal urzad wikariusza generalnego diecezji. W 1983 zostal ustanowiony prepozytem gdanskiej kapituly katedralnej. W 1984 administrowal diecezja po smierci biskupa Lecha Kaczmarka.
31 grudnia 1984 zostal mianowany biskupem diecezjalnym diecezji gdanskiej. Ingres do katedry Trójcy Przenajswietszej w Gdansku-Oliwie odbyl 2 lutego 1985. 25 marca 1992 w zwiazku z utworzeniem metropolii gdanskiej zostal wyniesiony do godnosci arcybiskupa metropolity. Paliusz metropolitalny otrzymal w Bazylice sw. Piotra w Rzymie 29 czerwca 1992. W latach 1988–1989 bral udzial w rozmowach w Magdalence. Inicjator cyklu debat Gdanski Areopag. Dwukrotnie: w 1987 i 1999 goscil w Gdansku papieza Jana Pawla II podczas jego podrózy apostolskich do Polski. 17 kwietnia 2008 papiez Benedykt XVI przyjal jego rezygnacje z urzedu arcybiskupa metropolity gdanskiego.
W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski wszedl w sklad Rady Glównej (od 1996 Rady Stalej). Objal funkcje przewodniczacego Komisji ds. Duszpasterstwa Ludzi Pracy i Komisji ds. Duszpasterstwa Ludzi Morza. Zostal czlonkiem Komisji ds. Seminariów Duchownych, Komisji ds. Zakonnych, Komisji Prawnej i Komisji Iustitia et Pax, a takze referentem ds. Biskupów Emerytów. Ponadto w latach 1996–2004 byl wspólprzewodniczacym Komisji Wspólnej Rzadu RP i Konferencji Episkopatu Polski. Pelnil równiez funkcje przewodniczacego Komitetu ds. Wizyty Apostolskiej Ojca Swietego Jana Pawla II w Polsce w 1999. Zostal czlonkiem Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróznych oraz Kongregacji ds. Biskupów.
Byl wspólkonsekratorem podczas sakry biskupów pomocniczych gdanskich: Zygmunta Pawlowicza (1985), Ryszarda Kasyny (2005) i Zbigniewa Zielinskiego (2015), a takze biskupa pomocniczego warminskiego Jacka Jezierskiego (1994) i biskupa pomocniczego torunskiego Józefa Szamockiego (2000).
Postanowieniem prezydenta RP Bronislawa Komorowskiego z 9 listopada 2011 zostal odznaczony Orderem Orla Bialego. W 2006 otrzymal Zloty Medal Zasluzony Kulturze Gloria Artis, przyznany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.